wegańskie placki ziemniaczane-moja miłość :)

jedzenie nie może być tak dobre...

gdzieś kiedyś czytałam czy słyszałam, że dobra dieta powinna wyregulować wagę.

czyli osobę chudą trochę podtuczyć, a osobie przy kości odjąć kilogramów.

i to chyba działa...

ja nigdy nie mogłam przytyć.

robiłam tzw. cudawianki.

ale co udało mi się wyhodować jakiś tłuszczyk,

to na parę dni traciłam apetyt i po ptokach...

ale od roku powoli weganizując nabrałam takiej dobrej wagi bym powiedziała.

no chudością już nie straszę :)

a i apetyt mam zawsze.

tzn. że nie zdarza mi się czasowy brak apetytu taki jak w wegetariańskiej i mięsnej przeszłości.

miałam długo tęsknotę za plackami ziemniaczanymi.

bo placki ziemniaczane ZAWSZE kochałam najbardziej.

próbowałam dodawać mąki ziemniaczanej, ale to nie to.

z mąką kukurydzianą też nie to.

a że namiętnie zaczęłam używać mąki cieciorkowej,

to i się trafiło, że użyłam jej do placków ziemniaczanych i to była EUREKA :)

od tej pory nadrabiamy stracony czas.

placki ziemniaczane są co najmniej raz w tygodniu.

obok smażonego efektu placków jest też efekt półsurowych ziemniaków,

które podobno w tej formie są najzdrowsze.

1 kg ziemniaków

cebula, 

3-5 ząbków czosnku

3 czubate łyżki mąki cieciorkowej

1 łyżeczka majeranku

sól, pieprz

1 łyżeczka octu winnego

ja nie bawię się w tarkowanie

wrzucam ziemniaki do sokowirówki,

a potem łączę sok z wytłokami ziemniaczanymi.

oczywiście mączkę ziemniaczaną z dna naczynia do soku też dodaję.

cebulkę tarkuję na tarce do jarzyn, czosnek wyciskam,

wrzucam resztę składników

i zabieram się do smażenia na dwie patelnie :)

ci co nie boją się glutenu mogą dodawać trochę mąki orkiszowej lub pszennej pełnoziarnistej-

jeśli ziemniaki wydają się byt wodniste.

można dodać też tarkowaną na najmniejszych oczkach marchewkę-mniam...